Dag 4 samen met Tjen
Door: Brigitte & Stephan
Blijf op de hoogte en volg Tjen
23 Oktober 2008 | China, Beijing
Toen we vanmorgen wakker werden hoorde we de wind om het hotel heen draaien. Volgens Stephan was het vannacht zelfs voelbaar geweest dat het hotel door de wind bewoog. Dan zit je hopelijk goed op de 32e verdieping! Toen we naar buiten keken wisten we niet wat we zagen. Het was alsof de wind alle smog had weg doen waaien en we zagen een geheel andere stad. Ze ver als je kijken kon waren het gebouwen wat we zagen. Prachtig gezicht. Dat hadden we in de afgelopen dagen nog niet één keer gezien.
We zijn ondertussen al een week in China. De tijd vliegt. Voor we het weten vliegen we alweer terug naar huis. Maar dan samen met onze lieve schat. Want dat is hij zeer zeker.
We zijn zo trots op hem vandaag. Waarom .................... lees maar verder en jullie zullen er heel snel achter komen.
Vandaag moesten we om 09.30 uur in de lobby van het hotel zijn. We hadden twee belangrijke dingen te doen. Als eerste zouden we naar het weeshuis terug gaan. Hier krijgen we dan ook nog de gelegenheid om vragen over Tjen en zijn pleegouders te stellen. Daaropvolgend zouden we op zoek gaan naar de vindplaats waar hij te vondeling is gelegd.
Eerst even goed ontbijten want we weten niet wanneer we weer in het hotel terug zullen zijn.
Netjes op tijd staan we klaar in de hal. Tjen is de vrolijkheid zelf en trekt veel publiek !!!!!
Sophie heeft zich helemaal aangepast aan het Limburgse kwartiertje (en dat voor een Chinese)!
Met de taxi (vrouw achter het stuur, Stephan krijgt meteen de kriebels) komen we rond 10.00 uur aan bij het weeshuis. Gelijk gaat er weer een raar gevoel door je maag. Het is nog maar zo kort geleden dat we Tjen opgehaald hebben. Hoe zal hij reageren, wat gaat er door zijn hoofdje? We hebben aan Sophie gevraagd of ze hem wil vertellen dat we nog kadootjes voor zijn klasgenootjes en juffrouwen hebben gekocht en dat we die nog graag willen gaan brengen. Dat heeft ze ook voor ons gedaan en toen Tjen inderdaad de kadootjes zag begonnen zijn oogjes te glinsteren. Zou hij het echt begrepen hebben???
We moeten nog heel even wachten voordat we opgehaald worden. Weer zitten we in hetzelfde kantoortje waar we maandag ook zaten alleen nu met Tjen samen. Het blijft een raar gevoel.
We worden opgehaald en mogen naar de klas van Tjen. We worden een klein klasje naar binnen gelaten waar Tjen door iedereen heel hartelijk wordt begroet. Wij dachten dat dit zijn klas al was. Bleek achteraf niet zo te zijn. Dat was even later toen we in een andere klas naar binnen mochten. Of beter gezegd waar Tjen naar binnen sprintte. Iedereen was blij hem weer te zien. Ook de juffrouwen waren erg blij dat hij er weer was. De kadootjes werden dan ook heel hartelijk ontvangen. Alle juffrouwen nog even op de foto. We mochten foto's maken mits er geen andere kinderen op zouden staan. Tja dat is soms natuurlijk een beetje lastig als er net eentje doorheen flitst!!!!
We dachten alle juffrouwen gezien te hebben toen er nog één binnen kwam. Die had het wel heel erg moeilijk om Tjen weer te zien. We snapte ook al snel waarom. Tjen was echt haar lieveling en ze nam hem ook steeds mee in de bus van en naar huis. Ze wilde hem niet graag laten gaan en miste hem enorm. Tranen met tuiten bij haar! Weer een brok in onze keel.
Toen bleek dat we gewoon in de klas onze vragen mochten afvuren was dat wel heel speciaal. Chaotisch dat zeer zeker maar dat maakte op dat moment helemaal niks uit. Het gevoel wat we hadden was enorm bijzonder. Iets dat we nooit meer mee zullen maken op zo'n manier. Al onze vragen werden dan ook beantwoord en tussen door sprong er af en toe nog een klasgenootje op mijn schoot. Maakte allemaal niks uit. En Tjen ...... die speelde ondertussen alsof er niks aan de hand was. Dat zag er heel leuk uit, maar hoe leuk zou het zijn als wij hem straks zouden roepen om naar 'huis' te gaan???
Als we klaar zijn me vragen stellen is het moment aangebroken dat Tjen echt gedag gaat zeggen. Een moeilijk moment voor zijn juffrouwen en ook voor ons. En Tjen ...... die laat zich zijn jasje aandoen en zwaait vrolijk gedag, ongelofelijk.
Buiten staan we nog heel even stil bij het feit dat het hier ongelofelijk goed is voor de kinderen. Dat gevoel hadden we thuis al en is nu alleen nog maar bevestigd.
Even op een taxi gewacht en onze reis naar de vindplaats kon beginnen. We wisten wel wáár maar de grote vraag was of de fabriek waar hij neergelegd en weer gevonden is nog wel zou bestaan. We hadden gelukkig een hele geduldige taxi- chauffeur die er echt alles aan deed om ons naar zijn vindplaats te brengen. Het was even zoeken (ongeveer een uurtje) maar we hebben ze gevonden!!!!
En wat er dan door je heen gaat ...... dat is echt zo moeilijk te omschrijven. Je komt even in een draaimolen van emoties en gevoelens terecht. Ruim 3 jaar geleden, waarschijnlijk diep in de nacht heeft een moeder Tjen hier noodgedwongen neergelegd en nu dus ruim 3 jaar later staan wíj hier en gaan Tjen mee naar 'huis' nemen. En Tjen zelf........... Tjen drinkt lekker een bekertje yoghurt!
Terug in het hotel spreken we gelijk met Sophie af dat we nog even gaan kijken voor nieuwe schoenen. We moesten wel beloven dat we Tjen wat dikker aan zullen doen want het is, volgens Chinese begrippen, toch wel koud buiten.
In het warenhuis naast het hotel hebben we hele leuke schoenen gevonden.
Weer snel naar buiten want Tjen krijgt allerlei vragen gesteld waar wij niet zo van houden. Ook hij vindt het niet prettig om te winkelen dus snel terug naar het hotel. Hier wacht een bak noedels op hem en dat is veel prettiger.
Daarna proberen we met hem te gaan zwemmen. Volgens zijn rapport heeft hij dat nog niet gedaan en is het nog maar de vraag of hij het leuk vindt. Nou en of hij het leuk vindt! Hij giert het uit van het lachen en heeft de grootste lol als pappa hem nat spuit met zijn badspeeltjes.
Het water is eigenlijk net iets te koud dus het is maar een kort avontuur maar wel heel erg gezellig en leuk. Zeker voor herhaling vatbaar.
We zijn nog snel even naar de winkel gegaan wat drinken halen. De buggy mee want het is nogal een eindje lopen. En daar maakt Tjen gebruik van om even een oogje dicht te knijpen. Eigenlijk wel wat laat, maar als je moe bent en je wordt gereden is natuurlijk niks lekkerder dan je oogjes te sluiten.
Vanavond lekker in het hotel gaan eten. Op de 2e etage lag een restaurant waar ze buffet hadden. En dat was heerlijk. Tjen heeft heel goed meegegeten: soep, Chinees broodje, rijst, worstje, komkommer, meloen, Cheese cake. Althans vanalles een beetje natuurlijk!!
Terug op de kamer hadden we zelf zoiets van hij hoeft niet meer in bad want we hebben al gezwommen. Daar was meneer het niet mee eens. Toen hij zei: 'si saw' en de oogjes die daarbij begonnen te glinsteren konden we het hem niet meer weigeren. Dus nog heel even met pappa in bad. Daarna een Bobje voor het slapengaan en lekker onder de wol.
We merkte wel dat hij wat drukker was dan de afgelopen avonden. En hij was ook heel bewust de dag nog eens aan het doornemen. In het Chinees dus we hebben niet alles kunnen volgen. Sorry hiervan dus geen verslag.
Voor ons was het een enorme indrukwekkende, emotionele en mooie dag. Wat moet het dan wel niet voor hém geweest zijn?
Morgen hebben we nog één dagje in Tianjin en dan gaan we alweer terug naar Beijing. Sophie haalt morgen het paspoort op bij de politie en dan mogen we zaterdag gaan reizen.
Dan zijn we weer een stapje dichterbij "thuis".
Met de pleegouders hebben we helaas niet meer kunnen spreken. Wel hebben we nog iets voor hen achter gelaten waaronder ook een door ons zelf geschreven gedicht. Sophie heeft het voor ons in het Chinees vertaald.
Lieve pleegouders,
China het land van onze dromen
Het begint steeds dichterbij te komen
In april hebben we voor de eerste keer een foto van Wei Jian Xiang gezien
En het klinkt heel gek misschien
Het was een naam, een foto van onze kleine jongen
Mijn god wat heeft ons hart van vreugde gesprongen
We zagen een vrolijk kind met mooie grote ogen
En hebben hem gelijk in onze harten gesloten
Woorden kunnen niet zeggen wat wij bedoelen
Maar als we in Wei Jian Xiang ogen kijken kunnen we jullie liefde voor hem ook een beetje voelen
We begrijpen goed dat Wei Jian Xiang ook in jullie gezin een plekje heeft gevonden
En als hij het nodig had, jullie er altijd voor hem stonden
Voor hem zal er nu een grote reis gaan beginnen
Met allemaal nieuwe en vreemde dingen
Door de wolken en over de zee
Mag hij straks in het vliegtuig met ons mee
Maar China is en blijft het land waar hij is geboren
Dat zal voor altijd in zijn en ons hart blijven behoren
Dank jullie wel dat jullie Wei Jian Xiang hebben opgenomen en alle liefde hebben gegeven
Wij zullen hem gaan begeleiden en hem net zoveel liefde en geborgenheid geven
Lieve groetjes uit China.
We zijn ondertussen al een week in China. De tijd vliegt. Voor we het weten vliegen we alweer terug naar huis. Maar dan samen met onze lieve schat. Want dat is hij zeer zeker.
We zijn zo trots op hem vandaag. Waarom .................... lees maar verder en jullie zullen er heel snel achter komen.
Vandaag moesten we om 09.30 uur in de lobby van het hotel zijn. We hadden twee belangrijke dingen te doen. Als eerste zouden we naar het weeshuis terug gaan. Hier krijgen we dan ook nog de gelegenheid om vragen over Tjen en zijn pleegouders te stellen. Daaropvolgend zouden we op zoek gaan naar de vindplaats waar hij te vondeling is gelegd.
Eerst even goed ontbijten want we weten niet wanneer we weer in het hotel terug zullen zijn.
Netjes op tijd staan we klaar in de hal. Tjen is de vrolijkheid zelf en trekt veel publiek !!!!!
Sophie heeft zich helemaal aangepast aan het Limburgse kwartiertje (en dat voor een Chinese)!
Met de taxi (vrouw achter het stuur, Stephan krijgt meteen de kriebels) komen we rond 10.00 uur aan bij het weeshuis. Gelijk gaat er weer een raar gevoel door je maag. Het is nog maar zo kort geleden dat we Tjen opgehaald hebben. Hoe zal hij reageren, wat gaat er door zijn hoofdje? We hebben aan Sophie gevraagd of ze hem wil vertellen dat we nog kadootjes voor zijn klasgenootjes en juffrouwen hebben gekocht en dat we die nog graag willen gaan brengen. Dat heeft ze ook voor ons gedaan en toen Tjen inderdaad de kadootjes zag begonnen zijn oogjes te glinsteren. Zou hij het echt begrepen hebben???
We moeten nog heel even wachten voordat we opgehaald worden. Weer zitten we in hetzelfde kantoortje waar we maandag ook zaten alleen nu met Tjen samen. Het blijft een raar gevoel.
We worden opgehaald en mogen naar de klas van Tjen. We worden een klein klasje naar binnen gelaten waar Tjen door iedereen heel hartelijk wordt begroet. Wij dachten dat dit zijn klas al was. Bleek achteraf niet zo te zijn. Dat was even later toen we in een andere klas naar binnen mochten. Of beter gezegd waar Tjen naar binnen sprintte. Iedereen was blij hem weer te zien. Ook de juffrouwen waren erg blij dat hij er weer was. De kadootjes werden dan ook heel hartelijk ontvangen. Alle juffrouwen nog even op de foto. We mochten foto's maken mits er geen andere kinderen op zouden staan. Tja dat is soms natuurlijk een beetje lastig als er net eentje doorheen flitst!!!!
We dachten alle juffrouwen gezien te hebben toen er nog één binnen kwam. Die had het wel heel erg moeilijk om Tjen weer te zien. We snapte ook al snel waarom. Tjen was echt haar lieveling en ze nam hem ook steeds mee in de bus van en naar huis. Ze wilde hem niet graag laten gaan en miste hem enorm. Tranen met tuiten bij haar! Weer een brok in onze keel.
Toen bleek dat we gewoon in de klas onze vragen mochten afvuren was dat wel heel speciaal. Chaotisch dat zeer zeker maar dat maakte op dat moment helemaal niks uit. Het gevoel wat we hadden was enorm bijzonder. Iets dat we nooit meer mee zullen maken op zo'n manier. Al onze vragen werden dan ook beantwoord en tussen door sprong er af en toe nog een klasgenootje op mijn schoot. Maakte allemaal niks uit. En Tjen ...... die speelde ondertussen alsof er niks aan de hand was. Dat zag er heel leuk uit, maar hoe leuk zou het zijn als wij hem straks zouden roepen om naar 'huis' te gaan???
Als we klaar zijn me vragen stellen is het moment aangebroken dat Tjen echt gedag gaat zeggen. Een moeilijk moment voor zijn juffrouwen en ook voor ons. En Tjen ...... die laat zich zijn jasje aandoen en zwaait vrolijk gedag, ongelofelijk.
Buiten staan we nog heel even stil bij het feit dat het hier ongelofelijk goed is voor de kinderen. Dat gevoel hadden we thuis al en is nu alleen nog maar bevestigd.
Even op een taxi gewacht en onze reis naar de vindplaats kon beginnen. We wisten wel wáár maar de grote vraag was of de fabriek waar hij neergelegd en weer gevonden is nog wel zou bestaan. We hadden gelukkig een hele geduldige taxi- chauffeur die er echt alles aan deed om ons naar zijn vindplaats te brengen. Het was even zoeken (ongeveer een uurtje) maar we hebben ze gevonden!!!!
En wat er dan door je heen gaat ...... dat is echt zo moeilijk te omschrijven. Je komt even in een draaimolen van emoties en gevoelens terecht. Ruim 3 jaar geleden, waarschijnlijk diep in de nacht heeft een moeder Tjen hier noodgedwongen neergelegd en nu dus ruim 3 jaar later staan wíj hier en gaan Tjen mee naar 'huis' nemen. En Tjen zelf........... Tjen drinkt lekker een bekertje yoghurt!
Terug in het hotel spreken we gelijk met Sophie af dat we nog even gaan kijken voor nieuwe schoenen. We moesten wel beloven dat we Tjen wat dikker aan zullen doen want het is, volgens Chinese begrippen, toch wel koud buiten.
In het warenhuis naast het hotel hebben we hele leuke schoenen gevonden.
Weer snel naar buiten want Tjen krijgt allerlei vragen gesteld waar wij niet zo van houden. Ook hij vindt het niet prettig om te winkelen dus snel terug naar het hotel. Hier wacht een bak noedels op hem en dat is veel prettiger.
Daarna proberen we met hem te gaan zwemmen. Volgens zijn rapport heeft hij dat nog niet gedaan en is het nog maar de vraag of hij het leuk vindt. Nou en of hij het leuk vindt! Hij giert het uit van het lachen en heeft de grootste lol als pappa hem nat spuit met zijn badspeeltjes.
Het water is eigenlijk net iets te koud dus het is maar een kort avontuur maar wel heel erg gezellig en leuk. Zeker voor herhaling vatbaar.
We zijn nog snel even naar de winkel gegaan wat drinken halen. De buggy mee want het is nogal een eindje lopen. En daar maakt Tjen gebruik van om even een oogje dicht te knijpen. Eigenlijk wel wat laat, maar als je moe bent en je wordt gereden is natuurlijk niks lekkerder dan je oogjes te sluiten.
Vanavond lekker in het hotel gaan eten. Op de 2e etage lag een restaurant waar ze buffet hadden. En dat was heerlijk. Tjen heeft heel goed meegegeten: soep, Chinees broodje, rijst, worstje, komkommer, meloen, Cheese cake. Althans vanalles een beetje natuurlijk!!
Terug op de kamer hadden we zelf zoiets van hij hoeft niet meer in bad want we hebben al gezwommen. Daar was meneer het niet mee eens. Toen hij zei: 'si saw' en de oogjes die daarbij begonnen te glinsteren konden we het hem niet meer weigeren. Dus nog heel even met pappa in bad. Daarna een Bobje voor het slapengaan en lekker onder de wol.
We merkte wel dat hij wat drukker was dan de afgelopen avonden. En hij was ook heel bewust de dag nog eens aan het doornemen. In het Chinees dus we hebben niet alles kunnen volgen. Sorry hiervan dus geen verslag.
Voor ons was het een enorme indrukwekkende, emotionele en mooie dag. Wat moet het dan wel niet voor hém geweest zijn?
Morgen hebben we nog één dagje in Tianjin en dan gaan we alweer terug naar Beijing. Sophie haalt morgen het paspoort op bij de politie en dan mogen we zaterdag gaan reizen.
Dan zijn we weer een stapje dichterbij "thuis".
Met de pleegouders hebben we helaas niet meer kunnen spreken. Wel hebben we nog iets voor hen achter gelaten waaronder ook een door ons zelf geschreven gedicht. Sophie heeft het voor ons in het Chinees vertaald.
Lieve pleegouders,
China het land van onze dromen
Het begint steeds dichterbij te komen
In april hebben we voor de eerste keer een foto van Wei Jian Xiang gezien
En het klinkt heel gek misschien
Het was een naam, een foto van onze kleine jongen
Mijn god wat heeft ons hart van vreugde gesprongen
We zagen een vrolijk kind met mooie grote ogen
En hebben hem gelijk in onze harten gesloten
Woorden kunnen niet zeggen wat wij bedoelen
Maar als we in Wei Jian Xiang ogen kijken kunnen we jullie liefde voor hem ook een beetje voelen
We begrijpen goed dat Wei Jian Xiang ook in jullie gezin een plekje heeft gevonden
En als hij het nodig had, jullie er altijd voor hem stonden
Voor hem zal er nu een grote reis gaan beginnen
Met allemaal nieuwe en vreemde dingen
Door de wolken en over de zee
Mag hij straks in het vliegtuig met ons mee
Maar China is en blijft het land waar hij is geboren
Dat zal voor altijd in zijn en ons hart blijven behoren
Dank jullie wel dat jullie Wei Jian Xiang hebben opgenomen en alle liefde hebben gegeven
Wij zullen hem gaan begeleiden en hem net zoveel liefde en geborgenheid geven
Lieve groetjes uit China.
-
23 Oktober 2008 - 14:50
Herman, Mieke, Chanu:
Kippevel en tranen hier, meer hoef ik niet te schrijven,
Liefs uit Gulpen -
23 Oktober 2008 - 15:46
Silvia En John:
Wat een mooi en ontroerend verslag van een mooie en voor jullie alledrie ontroerende dag.
En wat een dapper manneke om zo afscheid te nemen van zijn oude leventje.
xxx voor alledrie en groetjes oet Nuth
-
23 Oktober 2008 - 16:18
John:
Hoi jullie drietjes.
Een erg leuk en warm verhaal en fijn dat Tjen het gelukkig zo ogenschijnlijk gemakkelijk oppakt.Dit maakt het voor jullie ook wat prettiger.Nou veel genot en plezier samen en de vakantie groeten vanuit de Mondriaan. -
23 Oktober 2008 - 17:02
De Vinckskes:
Alweer zo'n emotioneel verhaal en een prachtig gedicht. Het toetsenbord is er nat van geworden. Onze nieuwsgierigheid naar dat fantastische manneke loopt steeds verder op.
Groetjes, Gerda en Emil
-
23 Oktober 2008 - 17:04
Hedi, Jos En Mingxia:
Wat een mooi gedicht en wat een volle, ontroerende dag hebben jullie gehad. Wij vonden het ook erg fijn in het kindertehuis ook al heeft Mingxia daar niet op 'school' gezeten. We kregen echt de indruk dat ze daar hart hebben voor de kinderen.
groetjes, Hedi, Jos en Mingxia -
23 Oktober 2008 - 17:07
Edo En Manja:
Dit verhaal is in 1 woord...prachtig.
Wat hebben jullie een geweldig kereltje.
Liefs Edo en Manja -
23 Oktober 2008 - 19:32
E-10:
Hier zijn geen woorden voor....ontroerend.
E-10 -
23 Oktober 2008 - 19:35
Yvonne En Dieudonné:
Is er nog bericht uit China? Ja, en wat voor een bericht! Geweldig zoals jullie ons laten meeleven met deze momenten. Die voor jullie zo bijzonder en apart zijn. Zo zie je maar dat alles toch weer anders verloopt als de voorstelling die je had gemaakt in gedachte. Het leven zal nog veel voor jullie in petto hebben. Dat Tjen hierin een stralend licht is blijkt al uit jullie eerste dagen samen.
Groetjes uit Epen -
23 Oktober 2008 - 20:05
Nicole:
Weer een mooi verhaal, bijna een sprookje. Wat kunnen jullie je gevoelens goed beschrijven. Ik zit weer met tranen in mijn ogen (dit keer gelukkig thuis en niet op het werk...). Blijkbaar voelt Tjen zich al helemaal thuis en op zijn gemak bij jullie dat hij zo reageert ! Dus wat een superkereltje maar ook superouders !!!
Liefs,
Frank, Nicole en Jesper -
24 Oktober 2008 - 09:42
Yvon Manders:
Wat heerlijk met z'n drietjes samen en wat een super ventje jullie "Tjen".
De verhalen zijn echt mooi en ontroerend om te lezen.
Groetjes Yvon -
24 Oktober 2008 - 11:24
Hub En Riet Eussen.:
(Ouders van Mieke.)
Proficiat jonge ouders.Wat een prachtige side.Ik ben pas op computerles maar dit sla ik geen dag over.We wensen jullie een geweldige tijd en veel geluk met jullie
"godsgeschenk" Tjen. -
24 Oktober 2008 - 19:22
Danielle:
Heerlijk, om al deze mooie verhalen te lezen en vooral als je weet dat ze echt zijn. Geniet ervan. alvast groeten van Noah en Milan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
