3-e dag
Door: Brigitte & Stephan
Blijf op de hoogte en volg Tjen
22 Oktober 2008 | China, Beijing
Hallo allemaal,
Tjen slaapt weer rustig, tijd voor het verslag van de derde dag.
Het is nu in China 20.00 en Tjen slaapt al vanaf 19.30. Zo vroeg al? Ja, en met reden!!
We hebben namelijk net een intensief familiedagje achter de kiezen.
Vanmorgen uiteraard ontbeten. Het is leuk om te zien hoe snel hij leert en ook hoe zelfstandig hij is. Gisteren heb ik hem een stukje oranje meloen (ja, zoiets heeft ook een naam, maar kan ik er nu even niet opkomen) gegeven en hij at het gelijk. Vanochtend dus een kant en klaar bordje met stukjes meloen en grote blije ogen toen ik ermee aan kwam lopen! Voor we het wisten was de meloen al verdwenen. Opeens zat hij met grote ogen naar mijn pannekoekjes te kijken en we wisten gelijk wat de bedoeling was: Brigitte naar het buffet, pannekoekje met stroop op het bordje en meneer begon het weg te werken.
Verder eet hij elke ochtend een kommetje met een soort van warme rijstepap, wat wij nog altijd erg ranzig vinden. Maar ja, als 1,3 miljard mensen het eten zal het wel OK zijn, toch? Hij zal geen moeilijke eter worden. Hij probeert alles en geeft helder en duidelijk aan of hij het wel of niet lekker vindt.
Thuis hadden we al via internet uitgevist dat hier in Tianjin een attractiepark zou liggen. Dat zou een combinatie moeten zijn van wandelpark, pretpark en dierentuin. Alleen hoe leg je een taxichauffeur, die werkelijk geen woord engels spreekt, uit dat je naar het Waterpark wilt. Dus maar weer op internet en via Google vind je alles, ook in het Chinees. Dat uitgeprint, de eerste de beste taxichauffeur onder de neus gehouden en we waren op weg naar hopelijk het Waterpark. Het is altijd weer de hoop dat je er ook heelhuids arriveert. Twee dagen geleden zaten we ook in de taxi en toen kwam een Audi recht op ons af en zowel de taxi als de Audi voelden nou niet direct de behoefte opkomen eens naar een rem te gaan zoeken. Pas op het allerlaatse moment remden ze allebei en stonden we op 10cm van elkaar stil! De rotonde die we daarna nog genomen hebben kan ik niet beschrijven. Ik denk dat een aantal lezers ons zouden verzoeken direct met kind naar Nederland terug te keren.
En ja hoor, we kwamen aan bij het Waterpark. Een ritje met de taxi van een half uur voor ongeveer 1,6 euro!
Het seizoen was duidelijk afgelopen. Vrijwel alle attracties waren gesloten, behalve het reuzenrad. Daar moesten we natuurlijk in volgens meneer. Deze schrijver moest alleen na afloop even wat drinken (vochtverlies vanwege angstzweet).
De andere attracties hebben we dus noodgedwongen links moeten laten liggen omdat ze dus gesloten waren. Het geheel was wel ernstig vergane glorie, maar de ontwikkelingen in deze stad gaan zó ontzettend snel dat hier misschien over twee jaar een attractiepark ligt waar de Efteling en Eurodisney bij elkaar opgeteld nog jaloers op kunnen zijn.
Opeens kwamen we twee straatkunstenaars tegen. Eén voor de realistische portretten en één voor de 'cartoon' portretten. Hij heeft een werkelijk mooi portret getekend van Tjen en moeders.
Na een toch wel behoorlijke wandeling waren we aangekomen bij de dierentuin. We hebben Tjen in de buggy gezet en zijn aan de tocht begonnen. Hij heeft een hoop verschillende dieren gezien, waaronder leeuwen en tijgers op wel érg korte afstand. Er zat alleen wat glas tussen, maar in principe stond hij oog in oog met een leeuw van een paar honder kilo. Bang? Niet dus! Dat zal wat worden zometeen........
Hij geeft zelf aan in het Chinees (niauw, niauw) wanneer hij moet plassen en op de hotelkamer
gaat dat geheel zelfstandig, maar wat te doen als je dringend moet en er is geen WC? Dan maar voor we het wisten broek laten zakken en huppakee, het gras hoeft in elk geval geen mest meer!
Nog door de 'Dinotuin' gelopen en weer een taxi aangehouden. Deze keek een beetje warrig naar onze hotelkaart en gaf uiteindelijk aan dat het OK was. We zijn nog aangekomen ook nog, wat wil je nog meer.
Er was nog flink wat tijd om te spelen: blokken, puzzelmatten, kleurplaten, Bob de Bouwer DVD, etc, etc.
Het eten bestond vanavond uit een bezoekje aan de Kentucky Fried Chicken. We wisten dat we hier een risico mee liepen omdat het de vorige keer tijdens eten buitenshuis giga misliep. Maar ja, alles moet er toch uit en dus met goede moed naar de KFC die naast het hotel ligt. Ondanks dat hij dus flink wat zijn eigen dialect te horen kreeg ging het goed en gedroeg hij zich zoals een kind van 3,5 zich behoort te gedragen: wiebelen, om zich heen kijken, met het speelgoedautootje willen spelen en het restaurant willen verkennen. Kortom: vaders en moeders waren tevreden (en opgelucht).
Op de hotelkamer nog 3 filmpjes van Bob de Bouwer, tandjes poetsen volgens eigen ritueel, alles opruimen in zijn koffertje en meneer vraagt weer of hij naar bed mag. Hoezo strakke opvoeding gehad?
Na nog wat gebrabbel waarvan we niets begrijpen maar wel weer erg, érg aandoenlijk is, slaapt hij dus nu. Wederom geen traan of beteuterd gezichtje. Ik vind het erg knap voor zo'n kereldje van 3,5 die zojuist, met alleen zijn kleertjes aan, wat spulletjes in een koffertje en een hoofdje vol herinneringen, uit zijn vertrouwde leefwereld is gehaald en begonnen is aan het nu al grootste avontuur van zijn leven.
O, moeders zit bij de badkamer naar de Smurfen te kijken en kijkt me enórm gapend aan!! Slaapgebrek misschien? Het zou zo maar kunnen!!
Tjen heeft wel her en der blauwe plekken met bulten eronder. Nou weten we dat dat komt door zijn ziekte, de Hemofilie. Ondanks dat we al veel weten over Hemofilie willen we toch graag z.s.m. naar het Hemofiliecentrum van het AZM in Maastricht zodat we meer zekerheid en duidelijk gaan krijgen over zijn ziektebeeld. Hij heeft in élk geval geen zware vorm van hemofilie, anders kon hij niet zo snel lopen, rennen, springen, etc. Dan zou hij gewoon er dagelijks last van hebben en dat heeft hij duidelijk niet. Maar ja, je wilt toch zekerheid en een stuk ongerustheid weg laten nemen.
Nou, een heel verhaal geworden. Ik ga ook maar eens kijken hoe het met moeders en onze blauwe vriendjes is en daarna......welterusten vanuit China!!
groetjes
Stephan, Brigitte en een slapende Tjen
Tjen slaapt weer rustig, tijd voor het verslag van de derde dag.
Het is nu in China 20.00 en Tjen slaapt al vanaf 19.30. Zo vroeg al? Ja, en met reden!!
We hebben namelijk net een intensief familiedagje achter de kiezen.
Vanmorgen uiteraard ontbeten. Het is leuk om te zien hoe snel hij leert en ook hoe zelfstandig hij is. Gisteren heb ik hem een stukje oranje meloen (ja, zoiets heeft ook een naam, maar kan ik er nu even niet opkomen) gegeven en hij at het gelijk. Vanochtend dus een kant en klaar bordje met stukjes meloen en grote blije ogen toen ik ermee aan kwam lopen! Voor we het wisten was de meloen al verdwenen. Opeens zat hij met grote ogen naar mijn pannekoekjes te kijken en we wisten gelijk wat de bedoeling was: Brigitte naar het buffet, pannekoekje met stroop op het bordje en meneer begon het weg te werken.
Verder eet hij elke ochtend een kommetje met een soort van warme rijstepap, wat wij nog altijd erg ranzig vinden. Maar ja, als 1,3 miljard mensen het eten zal het wel OK zijn, toch? Hij zal geen moeilijke eter worden. Hij probeert alles en geeft helder en duidelijk aan of hij het wel of niet lekker vindt.
Thuis hadden we al via internet uitgevist dat hier in Tianjin een attractiepark zou liggen. Dat zou een combinatie moeten zijn van wandelpark, pretpark en dierentuin. Alleen hoe leg je een taxichauffeur, die werkelijk geen woord engels spreekt, uit dat je naar het Waterpark wilt. Dus maar weer op internet en via Google vind je alles, ook in het Chinees. Dat uitgeprint, de eerste de beste taxichauffeur onder de neus gehouden en we waren op weg naar hopelijk het Waterpark. Het is altijd weer de hoop dat je er ook heelhuids arriveert. Twee dagen geleden zaten we ook in de taxi en toen kwam een Audi recht op ons af en zowel de taxi als de Audi voelden nou niet direct de behoefte opkomen eens naar een rem te gaan zoeken. Pas op het allerlaatse moment remden ze allebei en stonden we op 10cm van elkaar stil! De rotonde die we daarna nog genomen hebben kan ik niet beschrijven. Ik denk dat een aantal lezers ons zouden verzoeken direct met kind naar Nederland terug te keren.
En ja hoor, we kwamen aan bij het Waterpark. Een ritje met de taxi van een half uur voor ongeveer 1,6 euro!
Het seizoen was duidelijk afgelopen. Vrijwel alle attracties waren gesloten, behalve het reuzenrad. Daar moesten we natuurlijk in volgens meneer. Deze schrijver moest alleen na afloop even wat drinken (vochtverlies vanwege angstzweet).
De andere attracties hebben we dus noodgedwongen links moeten laten liggen omdat ze dus gesloten waren. Het geheel was wel ernstig vergane glorie, maar de ontwikkelingen in deze stad gaan zó ontzettend snel dat hier misschien over twee jaar een attractiepark ligt waar de Efteling en Eurodisney bij elkaar opgeteld nog jaloers op kunnen zijn.
Opeens kwamen we twee straatkunstenaars tegen. Eén voor de realistische portretten en één voor de 'cartoon' portretten. Hij heeft een werkelijk mooi portret getekend van Tjen en moeders.
Na een toch wel behoorlijke wandeling waren we aangekomen bij de dierentuin. We hebben Tjen in de buggy gezet en zijn aan de tocht begonnen. Hij heeft een hoop verschillende dieren gezien, waaronder leeuwen en tijgers op wel érg korte afstand. Er zat alleen wat glas tussen, maar in principe stond hij oog in oog met een leeuw van een paar honder kilo. Bang? Niet dus! Dat zal wat worden zometeen........
Hij geeft zelf aan in het Chinees (niauw, niauw) wanneer hij moet plassen en op de hotelkamer
gaat dat geheel zelfstandig, maar wat te doen als je dringend moet en er is geen WC? Dan maar voor we het wisten broek laten zakken en huppakee, het gras hoeft in elk geval geen mest meer!
Nog door de 'Dinotuin' gelopen en weer een taxi aangehouden. Deze keek een beetje warrig naar onze hotelkaart en gaf uiteindelijk aan dat het OK was. We zijn nog aangekomen ook nog, wat wil je nog meer.
Er was nog flink wat tijd om te spelen: blokken, puzzelmatten, kleurplaten, Bob de Bouwer DVD, etc, etc.
Het eten bestond vanavond uit een bezoekje aan de Kentucky Fried Chicken. We wisten dat we hier een risico mee liepen omdat het de vorige keer tijdens eten buitenshuis giga misliep. Maar ja, alles moet er toch uit en dus met goede moed naar de KFC die naast het hotel ligt. Ondanks dat hij dus flink wat zijn eigen dialect te horen kreeg ging het goed en gedroeg hij zich zoals een kind van 3,5 zich behoort te gedragen: wiebelen, om zich heen kijken, met het speelgoedautootje willen spelen en het restaurant willen verkennen. Kortom: vaders en moeders waren tevreden (en opgelucht).
Op de hotelkamer nog 3 filmpjes van Bob de Bouwer, tandjes poetsen volgens eigen ritueel, alles opruimen in zijn koffertje en meneer vraagt weer of hij naar bed mag. Hoezo strakke opvoeding gehad?
Na nog wat gebrabbel waarvan we niets begrijpen maar wel weer erg, érg aandoenlijk is, slaapt hij dus nu. Wederom geen traan of beteuterd gezichtje. Ik vind het erg knap voor zo'n kereldje van 3,5 die zojuist, met alleen zijn kleertjes aan, wat spulletjes in een koffertje en een hoofdje vol herinneringen, uit zijn vertrouwde leefwereld is gehaald en begonnen is aan het nu al grootste avontuur van zijn leven.
O, moeders zit bij de badkamer naar de Smurfen te kijken en kijkt me enórm gapend aan!! Slaapgebrek misschien? Het zou zo maar kunnen!!
Tjen heeft wel her en der blauwe plekken met bulten eronder. Nou weten we dat dat komt door zijn ziekte, de Hemofilie. Ondanks dat we al veel weten over Hemofilie willen we toch graag z.s.m. naar het Hemofiliecentrum van het AZM in Maastricht zodat we meer zekerheid en duidelijk gaan krijgen over zijn ziektebeeld. Hij heeft in élk geval geen zware vorm van hemofilie, anders kon hij niet zo snel lopen, rennen, springen, etc. Dan zou hij gewoon er dagelijks last van hebben en dat heeft hij duidelijk niet. Maar ja, je wilt toch zekerheid en een stuk ongerustheid weg laten nemen.
Nou, een heel verhaal geworden. Ik ga ook maar eens kijken hoe het met moeders en onze blauwe vriendjes is en daarna......welterusten vanuit China!!
groetjes
Stephan, Brigitte en een slapende Tjen
-
22 Oktober 2008 - 13:18
Silvia:
Wat een ontzettend geestig en tegelijk ontroerend verhaal.
Toen ik het woord reuzenrad las dacht ik gelijk "Stephan en een reuzenrad, dat gaat vast niet goed" maar wat flink van je, ja papa waarom jij niet en wij wel? Hoe zo "de andere attracties noodgedwongen links laten liggen", je was gewoon blij! Verder is Aron erg blij met de pannekoeken met stroop. Dan krijgt hij ze misschien ook wat vaker. En voor moeders; niet naar de smurfen kijken, Bob de Bouwerlied oefenen, of heb je het al zo vaak gezien dat je het al kent. Meestal krijg je het daarna niet meer uit je hoofd.
Voor straks lekker slapen en groeten oet Nuth
-
22 Oktober 2008 - 13:33
Marianne:
Hallo jullie drietjes,
Dat gaat goed daar in het verre oosten.Zo zie je dat je met armen en benen en klinkt als....heel veel bereikt. Zijn blij dat jullie zo genieten van jullie zoon. Extra knuffel voor hem XXX Groetjes |Marianne en Jo -
22 Oktober 2008 - 15:58
Annie Tempelman:
Hallo trotse ouders !!!
Met veel plezier lees ik jullie verslagen en ik heb bewondering voor jullie. Als ik het zo lees is het toch een hele omschakeling voor jullie en vooral de taal dan. Heel veel sterkte morgen bij het afscheid in het weeshuis maar jullie slaan zich er wel doorheen. Veel groetjes en ik blijf lezen..... -
22 Oktober 2008 - 17:22
Rob En Jolanda Eys:
Gefeliciteerd met jullie zoon Tjen.
Wij hoorden afgelopen zaterdag pas van jullie uitgekomen droom.
Ik heb meteen de site geopend en wij kijken nu iedere dag naar jullie gebeurtenissen.
Wij hebben de foto van Tjen gezien en vinden het een leuk ventje.
Een leuke week toegewenst in het land van de Olympische Spelen.
Voor de komende tijd veel geluk en welkom op Nederlandse bodem over 7 dagen.
GROETJES UIT DE LODEWIJK XIV STRAAT IN EYS. -
22 Oktober 2008 - 17:49
Corinne L'Ortye:
Van Harte gefeliciteerd met jullie zoon Tjen! Ik hoorde maandag pas dat ik jullie via het internet kon volgen. Ik ben blij voor jullie dat het allemaal zo goed gaat. Een mooi verhaal om te lezen. Geniet lekker met zijn drieen en ik wens jullie heel liefde en geluk toe voor de komende jaren!
Liefs Corinne L'Ortye -
22 Oktober 2008 - 19:22
Etienne:
Wat een KANJER!
En dat allemaal voor een ventje van bijna 4!
Wat zullen jullie overlopen van trots.
Etienne en de rest -
22 Oktober 2008 - 19:54
De Eykenboompjes:
Fijn te lezen dat de dag en zeker ook de nacht weer goed verlopen is.
Nadat we alle berichtjes gelezen hebben, kunnen wij ons heeeeeel goed voorstellen dat niet alleen Tjen 's avonds goed moe is maar pa en ma ook om kieperen.
We hebben begrepen dat jullie morgen (lees vandaag) even terug gaan naar het weeshuis. Hopenlijk gaat alles goed.
Wij wensen jullie weer een mooie dag en wachten vol spanning op nieuw bericht.
de eykenboompjes
-
22 Oktober 2008 - 19:58
Seline:
Even een berichtje vanuit 't Schinnense. Geweldig om te lezen dat het zo goed gaat!!
Leuk dat we jullie op deze manier kunnen "volgen". Nog een paar leuke dagen daar in 't verre oosten ... En tot snel op de elektronische snelweg!!
Heel veel liefs,
Seline, Lodewijk en Glenn -
22 Oktober 2008 - 20:08
Wij3tjes:
Weer een super verhaal om te lezen!!Was al helemaal niets vor mij om in China in een auto te zitten als ik dat zo lees.Heb hier al het angstzweet in mijn handen staan als Mikel achter het stuur zit.
We zijn weer zeer benieuwd naar het verhaal van morgen.
Groetjes vanuit een koud Born. -
22 Oktober 2008 - 20:45
Monique:
22-10-2008,22.40 uur
24 uur per dag ouders zijn van een kereltje van 3,5 kan zeer vermoeiend zijn, wat jullie al hebben ervaren.
Maar zoals we kunnen lezen staat er zoveel liefs tegenover, dat kan en wil je niet meer missen.
We zijn blij dat het nu allemaal officieel is.
We wensen jullie morgen veel succes en hopen dat het allemaal een beetje meevalt.
Misschien een autootje als cadeautje achter de hand houden voor na het bezoek aan het weeshuis?
Alweer welterusten van Charlie, Monique, Kay en Otja. -
23 Oktober 2008 - 07:52
Jacqueline:
Lieve Brigitte en Stephan,
Wat een super mooie, ontroerende en leuke verhalen en ik ben zo blij voor jullie dat het relatief makkelijk gaat met Tjen. Ik hoop vurig dat jullie zo door kunnen gaan!
Sorry dat ik niet eerder heb gereageerd...op dit moment hebben we 4 familieleden/vrienden/kennissen in het ziekenhuis en allemaal heel ziek. Heel verdrietig allemaal. Mijn vader is een van de zieken. Dus het is heel hectisch en veel zaken blijven liggen op het moment.
Maar het scheelt weer enorm dat ik kan lezen dat het zo goed gaat met jullie.
Ik volg jullie!
Heel veel liefs en ene dikke knuffel voor jullie alledrie!
Jacqueline -
23 Oktober 2008 - 08:11
Nicole:
Wat een verhalen .. en wat hebben we veel gemist ! NOG VAN HARTE GEFELICITEERD !!! We kregen geen meldingen meer van nieuwe berichten en begonnen ons al zorgen te maken !!! Maar dus nergens voor nodig. Jullie doen het geweldig en wat een schatje is Tjen. Een zoon om trots op te zijn. Ik heb jullie verhalen (stiekem) op het werk gelezen en zit nu heel genant met tranen in mijn ogen. Ga ze thuis nog eens rustig nalezen !
Liefs,
Frank, Nicole & Jesper -
23 Oktober 2008 - 08:26
Dayenne:
Hallo!
Ik vind het erg leuk te kunnen lezen wat jullie allemaal mee maken.
Fijn dat het allemaal zo goed gaat!
Heel veel liefde en geluk toegewenst!
Liefs, Dayenne -
23 Oktober 2008 - 09:02
De Beckertjes:
Blij om te lezen dat het zo goed gaat met Tjen en met pappa en mamma. Veel plezier met elkaar en tot schrijfs. -
23 Oktober 2008 - 15:10
Christa Thans:
Hallo trotse ouders,
hartelijk gefeliciteerd met jullie Zoontje Tjen.
Ik hoorde vandaag pas op het werk dat jullie grote wens is uitgekomen.
Ik wens jullie heel veel geluk en veel liefde toe!
Groetjes Christa Thans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
